SÜREKLİLİK VE KOPUŞ
  Meğer ne kadar yazmaya açmışım. Yazdıkça yazmak istiyorum. Ama ne yazık ki, bir hafta sonra  internetimden yani yazı yazma aşkımdan ayrılmak zorunda kalacağım. Haftada bir mutlaka bloğuma bir şekilde uğrayacağım.(Bloğumla duygusal bir ilişki kurdum ve ona bağlandım.) Yine de bana göre bu kadar iyi giderken, (VAMOS BİEN) kötü olan, tatilin ilk defa yanlış zamanda gelmesi oldu. İyi gidiyorum çünkü yazmaya bir şeyler buluyorum. Benim için en büyük sorun: "nasıl yazacağım?" değil, "ne yazacağımdı." Şimdi ise tam da bloğumun ismine yakışır bir şekilde süreklilikten sonra, kopuşu yaşayacağım. Umarım bu kopuş daha iyi işler için bir mola niteliğinde olur ve yeniden daha taze bir süreklilik yaşanır.Size bugün sevdiğim bir şarkıyla veda ediyorum.Buradan dinleyebilirsiniz.
  Veda etmeden önce kısaca başka bir şeyden bahsedeyim. Bugün benim yaşadığım ilçede, Sivas'taki Madımak otelinde yanan 37 can için bir anma programı yapılacak.Eskiden, yani çok değil, bundan bir yıl önce bu tarz bir eyleme katılanlar için "yaa, bunlar deli mi, ne işleri var bu insanların orda? "derdim. Fakat bugün eğer bu delilikse" ben de deliyim." diyorum.Çünkü orda olmazsam kendimi rahatsız hissedeceğim.Çünkü eğer gitmezsem, suya sabuna dokunmadan,rahat koltuğumda oturursam ,37 belki de daha fazla yeni canlar kaybedilecek. işte bu yüzden artık "BİR ŞEY YAPMALI" diyorum.