ÜTOPYAM (Şimdilik)
 Bu yazıda bir görüşümü anlatmak ya da bir fikri eleştirmek istemiyorum.Yalnızca yazı yazayım. Kelimeler dökülsün kalemimden. Ben bir şeyler yapmış olayım. Kendimi de izah etmeyeyim. Süslü cümleler de kurmayayım. Ne bir kitabı inceleyeyim ne de sevdiğim bir şiiri anlatayım. Sadece yazayım. Ne içimi dökmek ne de anılarımı anlatmak olsun gayem. Kelimeleri pervasız, gelişigüzel seçeyim. Kuralları da boş vereyim. Ne imla kurallarını ne de hayatın kurallarını önemsemeyeyim. Yüksek sesle bağırabileyim. Yemek yerken konuşabileyim. Yolda tanımadığım birine "merhaba" diyeyim. O da bana "merhaba" desin ve içinden "bu deli mi acaba?" diye düşünmesin. Hiç ama hiçbir çıkar düşünmeden, "cebimde ne kadar var" ?demeden. "Akşam ne yemek yapayım?" sorusunu sormadan, yollara düşeyim. Nereye gideceğimi bilmeden. Gideceğim yer geldiğim yerden farklı olmasın. Her yer aynı güzellikte her yer eşit. Çünkü içinde yaşayan insanlar eşit. Herkes dost, kimse kimsenin düşmanı değil. Çünkü herkeste her şeyden ihtiyacı kadar var. Sınavlar yok. Fakirlik-zenginlik yok, rekabet yok. Dil din ırk ayrımı yok. Yalnızca insan olsun özgür insan olsun. Tüm bunları yaparken yan gelip de yatmayayım. Çalışayım. Ama neden çalıştığımı da bileyim. Bir şeyler üretmek için çalışayım. Yemek yemek, barınmak ve giyinmek için değil. Ne iş yaptığım önemli değil. Mesela sabah avcılık, sonra balık tutayım, öğlen eleştiri yapıp, akşama da çobanlık yapayım. Bütün bunlar şu an için ütopya. Bunları düşündüm çünkü hayal etmesi bile öyle güzel ki. Bir de yaşaması...Kelimeler kifayetsiz kalır anlatmaya. "Bir yer var biliyorum / Her şeyi söylemek mümkün / Epeyce yaklaşmışım duyuyorum / Anlatamıyorum.... (Orhan Veli bence, farkında olarak ya da olmayarak böyle bir yer için yazmış bu mısraları)